Η Νυχτερίδα και το Φως της Κολοκύθας

Στο τέλος του Οκτώβρη, όταν ο ουρανός φοράει μωβ παλτό, μια μικρή νυχτερίδα ξυπνά. Έχει φτερά σαν απαλά πανάκια και ένα χαμόγελο που λάμπει στο σκοτάδι.

«Σήμερα είναι Halloween!» λέει και κάνει ένα κύκλο ψηλά. Κοιτά κάτω και βλέπει παιδιά με στολές, φαναράκια κολοκύθας που τρεμοπαίζουν και ένα μικρό αγοράκι που κρατά τον μπαμπά του από το χέρι. «Φοβάμαι λίγο το σκοτάδι…» ψιθυρίζει το αγοράκι.

Η νυχτεριδούλα πλησιάζει ήσυχα-ήσυχα. «Γεια σου! Θέλεις να παίξουμε το παιχνίδι των φτερών;»
«Πώς παίζεται;»
«Ανοίγουμε χεράκια σαν φτερά και κάνουμε κύκλους γύρω από το φως της κολοκύθας. Όσο πιο αργά πετάμε, τόσο πιο ήρεμη γίνεται η καρδιά!»

Τα παιδιά ανοίγουν χεράκια, κάνουν κύκλους και γελούν. Η νυχτερίδα χτυπά απαλά τα φτερά της: φρουτ-φρουτ!
«Άκου το τραγουδάκι μου,» λέει:
«Φως-φως, κολοκύθα,
Με παρέα και αγκαλιά,
όλα γίνονται απλά!»

Το αγοράκι χαμογελά. «Δεν φοβάμαι πια!»
Η νυχτεριδούλα τους αποχαιρετά με μια υπόκλιση στον φεγγαρόφωτο ουρανό. «Το Halloween είναι για παιχνίδι, γέλια και καλοσύνη,» ψιθυρίζει. Και με ένα τελευταίο φρουτ-φρουτ χάνεται στο απαλό πορτοκαλί φως της κολοκύθας. 🎃🦇

Υλικά

• Κόλλα
• Ψαλίδι
• Εκτύπωση του έτοιμου υλικού
• Μωβ χρώμα (προαιρετικά αν θέλουν τα μικρά σας να χρωματίσουν τα λευκά σχήματα).