Ο καλικάντζαρος που έγινε καλός
Κάτω απ’ τη γη ζούσαν κάποτε οι καλικάντζαροι.
Όλο το χρόνο πείραζαν και γελούσαν,
και μόνο τις μέρες των Χριστουγέννων έβγαιναν πάνω στη γη.
Ένας απ’ αυτούς, ο πιο μικρός, λεγόταν Σκανταλιάρης.
Ήταν ζωηρός μα είχε καλή καρδιά.
«Μην είσαι περίεργος!» του φώναζαν οι φίλοι του.
Μα εκείνος ήθελε να δει τους ανθρώπους από κοντά.
Ένα βράδυ, μπήκε σ’ ένα σπίτι απ’ την καμινάδα.
Είδε ένα δεντράκι στολισμένο και δίπλα του ένα παιδί που προσευχόταν.
«Θεέ μου,» έλεγε το παιδί, «φέρε ψωμί στην μαμά μου και γέλιο στον μπαμπά μου.»
Ο Σκανταλιάρης έμεινε σκεφτικός.
«Αυτοί οι άνθρωποι ζητούν πράγματα για τους άλλους, όχι για τον εαυτό τους...»
Πήρε λοιπόν από το σακί των καλικάντζαρων ένα χρυσό μήλο – δώρο μαγικό –
και το άφησε πάνω σ’ένα τραπέζι στο σπίτι του παιδιού.
Το πρωί, το σπίτι γέμισε φως και γέλιο!
Όταν γύρισε πίσω στη σπηλιά, οι άλλοι καλικάντζαροι γέλασαν μαζί του.
«Έγινες άνθρωπος;» του είπαν.
«Όχι,» απάντησε εκείνος, «έγινα καλός!»
Κι από τότε, κάθε Χριστούγεννα,
ο μικρός Σκανταλιάρης ανεβαίνει στη γη όχι για να πειράξει,
αλλά για να αφήσει μικρές χαρές στα σπίτια των παιδιών. 💫
Ευχαριστούμε τις παρακάτω πηγές για την εικονογράφηση:
- katemangostar / Freepik
- upklyak / Freepik
- brgfx / Freepik