Mιά φορά κι έναν καιρό ζούσε σ' ένα μακρινό βασίλειο ένας όμορφος πρίγκιπας με τη μητέρα του και τον πατέρα του, τη βασίλισσα και τον βασιλιά. Είχε φτάσει πια ο καιρός να παντρευτεί αλλά εκείνος ήθελε για γυναίκα του μόνο μια αληθινή πριγκίπισσα.
Έψαχνε παντού αλλά καμιά από τις κοπέλες που συναντούσε δεν ήταν πραγματική πριγκίπισσα. Κάτι δεν του φαινόταν σωστό στις κοπέλες που γνώριζε. Γύρισε λοιπόν στο παλάτι και ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν κατάφερε να βρει μια πραγματική πριγκίπισσα.
Ένα βράδυ είχε ξεσπάσει μια τρομερή καταιγίδα. Όλοι στο παλάτι είχαν κουκουλωθεί κάτω από τα κρεβάτια τους και έβλεπαν τις αστραπές από τα παράθυρα τους. Ο Βασιλιάς ετοιμαζόταν να πάει για ύπνο όταν άκουσε χτυπήματα στην πόρτα του παλατιού.
«Ποιος να είναι έξω μια τόσο βροχερή και άσχημη νύχτα;» σκέφτηκε και πήγε να ανοίξει την πόρτα.
Μπροστά του παρουσιάστηκε μια πανέμορφη πριγκίπισσα, αλλά φαντάζεστε σε τι κατάσταση. Ήταν μούσκεμα, το νερό έτρεχε από τα ρούχα της και τα γοβάκια της ήταν γεμάτα λάσπες...
«Είμαι μια-αψιού! - πραγματική πριγκίπισσα και χάθηκα-αψιού! - στην καταιγίδα!».
Την έβαλαν μέσα, της έδωσαν ζεστά ρούχα και η πριγκίπισσα τους είπε την ιστορία της. Πως, δηλαδή, είχε χαθεί στο δάσος όταν άρχισε η καταιγίδα, πως, με τρομερή δυσκολία, κατάφερε να φτάσει μέχρι το παλάτι και πως ήταν στ’ αλήθεια μία πραγματική πριγκίπισσα.
«Αυτό θα το δούμε», είπε η βασίλισσα και πήγε να ετοιμάσει το δωμάτιο της κοπέλας.
Έβαλε στο κρεβάτι της είκοσι στρώματα και από πάνω αλλά είκοσι πουπουλένια. Της έβαλε και δέκα μαξιλάρια και μεταξωτά σεντόνια. Αλλά κάτω από τα στρώματα έβαλε ένα μικρό μπιζέλι!
Όταν η πριγκίπισσα πήγε να ξαπλώσει, το κρεβάτι ήταν πολύ ψηλό!
«Έβαλα όλα αυτά τα στρώματα για να αισθάνεσαι πιο βολικά», της είπε η βασίλισσα και την καληνύχτισε.
Το επόμενο πρωί η βασίλισσα τη ρώτησε αν κοιμήθηκε καλά. Η πριγκίπισσα δίστασε για λίγο αλλά της απάντησε με ειλικρίνεια.
«Το δωμάτιο μου ήταν πολύ όμορφο, τα σεντόνια πολύ απαλά και τα μαξιλάρια πολύ αφράτα. Αλλά... το κρεβάτι ήταν πολύ σκληρό... Ένιωθα σαν να κοιμόμουν πάνω σε πέτρες! Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ και σήμερα το πρωί ήμουν γεμάτη μελανιές... Πέρασα μια πολύ άσχημη νύχτα…».
Τότε η βασίλισσα και ο πρίγκιπας κατάλαβαν πως η κοπέλα ήταν μια αληθινή πριγκίπισσα! Μόνο μια αληθινή πριγκίπισσα θα μπορούσε να είναι τόσο ευαίσθητη ώστε να ενοχληθεί από ένα τόσο δα μπιζέλι κάτω από είκοσι στρώματα και άλλα τόσα πουπουλένια.
Ο πρίγκιπας αποφάσισε να την παντρευτεί αλλά όχι μόνο γιατί ήταν μια πραγματική πριγκίπισσα αλλά και γιατί την είχε ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που την είδε! Και εκείνη το ίδιο!
Ο γάμος τους γιορτάστηκε με χαρές και πανηγύρια! Και αν ταξιδέψετε ποτέ κι αποφασίσετε να πάτε στο παλάτι του πρίγκιπα, ζητήστε να δείτε τη κάμαρα της πριγκίπισσας. Είναι εκεί! Ακόμα και σήμερα! Και πάνω σ’ ένα πουπουλένιο μαξιλάρι βρίσκεται το μικρό μπιζέλι, αν δεν το έχει κλέψει κανείς!
Μπορείτε να κατεβάσετε το παραμύθι σε μορφή PDF από εδώ.
Ευχαριστούμε τις παρακάτω πηγές για την εικονογράφηση: